Samenwerken vanaf dag één: hoe een jonge pup mag meebeslissen tijdens zijn hulphondopleiding
- Natasja van de Wiel
- 16 nov
- 2 minuten om te lezen
Gisteren was het zover: mijn cliënt haalde haar pup op. Een warm welkom thuis, vol verwachting, zelfs beschuit met muisjes op tafel!
Morgen zetten we de eerste stap in zijn hulphondopleiding.
En die eerste stap gaat niet over commando’s, maar over veiligheid, tempo en samenwerken.
Dat is de basis van elke goede hulphondopleiding: een pup die zich veilig voelt, gezien wordt en binnen veilige kaders mag meebeslissen.
De wereld ontdekken op zijn eigen tempo
Op acht weken is de wereld één groot avontuur. Alles is nieuw: geluiden, geuren, mensen, beweging. Een pup kijkt, snuffelt, rent een stukje, duikt op een blaadje af, onderzoekt iets kleins en kan daarna zomaar midden op de stoep moe neerploffen.
Dus je beweegt mee.
Je vertraagt wanneer hij iets wil bekijken, laat hem snuffelen wanneer hij informatie verzamelt en je pauzeert wanneer hij rust nodig heeft.
Met een langere lijn krijgt hij precies de ruimte om dat allemaal te doen.
Samen communiceren tijdens verzorgende momenten
Voor een jonge pup zijn eenvoudige dingen al groot: borstelen, pootjes afdrogen, een tuigje dat over het hoofd gaat, even de oogjes schoonmaken. Op zulke momenten kijk je vooral naar wat je pup je vertelt met zijn lichaam.
Misschien doet hij een klein stapje achteruit.
Misschien wendt hij even zijn hoofd af.
Of misschien komt hij juist nieuwsgierig een stukje naar je toe.
Het zijn subtiele signalen, maar ze zeggen veel.
Daarom maak je verzorgende handelingen voorspelbaar: je vertelt wat je gaat doen, beweegt rustig naar zijn pootje toe en houdt het heel kort.
Even de handdoek tegen zijn poot, een klein momentje en meteen iets fijns erbij. Zoals een snoepje of zachte stem.
Daarna kijk je naar hem:
“Kan dit nog een keer? Is dit oké voor jou?”
Soms wel, soms niet. En dat is allebei goed.
Door zo met hem mee te bewegen, voelt hij zich veilig.
Hij leert: “Je hoort mij. Ik hoef niets te verdragen wat nog te spannend is.”
En precies die ervaring geeft een pup regie, zelfvertrouwen en ontspanning, de basis voor een stabiele, gelukkige hond die straks rustig kan groeien in zijn rol als hulphond.
Ook bij het alleen zijn volg je zijn tempo
Voor het leren van korte momentjes alleen zijn werkt het eigenlijk hetzelfde.
Sommige pups vinden het meteen prima als je even wegloopt. Andere pups hebben de tijd nodig om te ontdekken dat jij altijd terugkomt.
Dus kijk je opnieuw naar wat dit hondje laat zien.
Je maakt de stapjes klein.
Je blijft voorspelbaar.
Je houdt het luchtig, vriendelijk en zonder druk.
Waarom dit zo goed werkt (en essentieel is in een hulphondopleiding)
Omdat samenwerken rust geeft.
Omdat een pup niet hoeft te presteren.
Omdat een pup die zich gehoord voelt, uitgroeit tot een hond die durft te vertrouwen, zelfstandig durft te denken en initiatief durft te nemen. Precies wat we in een hulphond nodig hebben.
En het mooiste?
Die zachte verbinding die al vanaf dag één groeit. De vriendschap tussen mens en hond. Het er voor elkaar zijn, precies wanneer dat nodig is.
Een pup van acht weken. Een vrouw die naar dit moment heeft uitgekeken. Een toekomst waarin zij samen gaan groeien.
Ik kijk ernaar uit. 🐾
